ایزوتوپ‌های محیطی و اکوهیدرولوژی: رویکردی نوین در مدیریت و پایش آلودگی آب
کد مقاله : 1031-ECOHYDROLOGY1404-FULL
نویسندگان
کبری حمیدی *، میترا چراغی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
چکیده مقاله
ایزوتوپ‌های محیطی ابزار قدرتمندی در علوم آب و محیط‌زیست هستند که امکان ردیابی منشأ و مسیر حرکت آب و آلاینده‌ها را فراهم می‌کنند. این فناوری، به‌ویژه در مطالعات اکوهیدرولوژی و مدیریت منابع آب، با استفاده از ایزوتوپ‌های پایدار (مانند اکسیژن-۱۸ و دوتریوم) و رادیواکتیو (مانند کربن-۱۴ و تریتیوم) گسترش یافته است. این مقاله مروری به بررسی کاربردهای نوین ایزوتوپ‌های محیطی در شناسایی منابع آلودگی، پایش تغییرات کیفی آب و پیش‌بینی اثرات تغییر اقلیم می‌پردازد. ادغام داده‌های ایزوتوپی با روش‌های سنتی و مدل‌سازی اکوهیدرولوژیکی، تحلیل جامع‌تری از تأثیر فعالیت‌های انسانی بر کیفیت آب ارائه می‌دهد. استفاده از ایزوتوپ‌های نیتروژن و اکسیژن در نیترات به تفکیک منابع آلودگی آن کمک کرده و ایزوتوپ‌های کربن و سولفور در تشخیص آلاینده‌های صنعتی مؤثر هستند. بااین‌حال، چالش‌هایی مانند هزینه‌های بالا، نیاز به تجهیزات پیشرفته و کمبود داده‌های بلندمدت، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، وجود دارد. ادغام فناوری‌هایی مانند سنجش از دور و یادگیری ماشین با روش‌های ایزوتوپی، مدل‌های پیشرفته‌تری برای مدیریت پایدار منابع آب ارائه می‌دهد. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از این روش‌ها می‌تواند به بهبود سیاست‌گذاری‌های محیط‌زیستی و کاهش آلودگی کمک کند. این مقاله بر ضرورت تحقیقات بین‌رشته‌ای و توسعه کاربرد ایزوتوپ‌ها در مدیریت یکپارچه منابع آب تأکید دارد
کلیدواژه ها
اکوهیدرولوژی، ایزوتوپ، آلودگی آب
وضعیت: پذیرفته شده